To 1920 ο φιλόσοφος Μάρτιν Μπούμπερ εισήγαγε και περιέγραψε την ουσιαστική διαφορά στις σχέσεις μας με τους άλλους και την αίσθηση του εαυτού μας που συνεπάγεται απ΄αυτές καθώς και την σπουδαιότητά της. Είπε ότι δεν αναπτύσσουμε την αίσθηση του Εγώ σε απομόνωση αλλά μέσω των σχέσεων που συνάπτουμε με τους άλλους, και έδωσε έμφαση στο γεγονός ότι όταν μέσα από τη σύνδεσή μας με τους άλλους αναγνωρίζουμε ότι αυτοί είναι συνειδητά πλάσματα που έχουν συναισθήματα , εμπειρίες, επιθυμίες , και στόχους διαμορφώνουμε μια αίσθηση του εαυτού "Εγώ - Εσύ". Όταν όμως συνδεόμαστε με τους άλλους βλέποντάς τους ως αντικείμενα, μη αναγνωρίζοντας τις επιθυμίες τους, τους σκοπούς τους, και το γεγονός ότι έχουν συνειδητότητα, αναπτύσσουμε μία αίσθηση του εαυτού μας "Εγώ - Αυτό".
Όταν καλλιεργούμε την αίσθηση "Εγώ - Εσύ" στον εαυτό μας , καλλιεργούμε το σεβασμό και την ευαισθησία και ως προς τους άλλους και ως προς εμάς τους ίδιους. Όταν αναπτύσσουμε την αίσθηση του "Εγώ - Αυτό" στον εαυτό μας, τείνουμε να βλέπουμε τους άλλους ως αντικείμενα προς χρήση και να συνδεόμαστε μαζί τους με αυτό τον τρόπο. Αυτή η "Εγώ - Αυτό" αίσθηση του εαυτού, μας οδηγεί σε μία προοδευτικά νεκρωμένη και απευαισθητοποιημένη οπτική ως προς τη φύση, τα ζώα, και τους άλλους ανθρώπους και σε μία εσωτερική σκληρότητα που δημιουργείται ως ασπίδα προστασίας μέσα μας για να μη νοιώθουμε τον πόνο που συνεπάγεται το να χρησιμοποιούμε , να καταναλώνουμε και να εκμεταλλευόμαστε οτιδήποτε και οποιονδήποτε άλλον.
Σύμφωνα με τον Μπούμπερ η αίσθηση του εαυτού μας "Εγώ - Αυτό" απαιτεί και κυοφορεί μα εσωτερική αναισθησία που οδηγεί σε μια συνεχόμενη απληστία για κατανάλωση όλο και περισσότερων πραγμάτων. Αυτή η τραγικά ειρωνική και ουσιαστικά αδύνατη αναζήτηση ευτυχίας και πληρότητας που επιδιώκουμε μέσω ενός αποστασιοποιημένου, διαχωρισμένου, αγχωτικού εαυτού που μειώνει τους άλλους σε αντικείμενα, σε όργανα που πρέπει να χρησιμοποιηθούν για ευχαρίστηση και κέρδος, είναι η πρωταρχική αιτία που οδηγεί στον καταναλωτισμό και την καλπάζουσα βιομηχανοποίηση, τον κακοήθη καπιταλισμό και την περιβαλλοντική και κοινωνική λαίλαπα που αυτός ο τρόπος σκέψης αναπόφευκτα επιφέρει.
Ενώ η επιστημονική μελέτη του Μπούμπερ είναι ασφαλώς προκλητική και διαφωτιστική, δεν υπογραμμίζει αρκετά τη βαθύτερη δυναμική που είναι υπεύθυνη για την δημιουργία της "Εγώ -Αυτό" αίσθησης του εαυτού μας: τις διατροφικές επιλογές που μας διδάσκουν από τότε που θα γεννηθούμε, και σύμφωνα με τις οποίες συνεχώς και χωρίς καμία κριτική σκέψη εκπαιδευόμαστε να χρησιμοποιούμε, να σκοτώνουμε και να τρώμε μαγικά, έξυπνα, ευαίσθητα πλάσματα τα οποία μειώνουμε σε απλά αντικείμενα προς βρώση.
Σύμφωνα με τον Μπούμπερ η αίσθηση του εαυτού μας "Εγώ - Αυτό" απαιτεί και κυοφορεί μα εσωτερική αναισθησία που οδηγεί σε μια συνεχόμενη απληστία για κατανάλωση όλο και περισσότερων πραγμάτων. Αυτή η τραγικά ειρωνική και ουσιαστικά αδύνατη αναζήτηση ευτυχίας και πληρότητας που επιδιώκουμε μέσω ενός αποστασιοποιημένου, διαχωρισμένου, αγχωτικού εαυτού που μειώνει τους άλλους σε αντικείμενα, σε όργανα που πρέπει να χρησιμοποιηθούν για ευχαρίστηση και κέρδος, είναι η πρωταρχική αιτία που οδηγεί στον καταναλωτισμό και την καλπάζουσα βιομηχανοποίηση, τον κακοήθη καπιταλισμό και την περιβαλλοντική και κοινωνική λαίλαπα που αυτός ο τρόπος σκέψης αναπόφευκτα επιφέρει.
Ενώ η επιστημονική μελέτη του Μπούμπερ είναι ασφαλώς προκλητική και διαφωτιστική, δεν υπογραμμίζει αρκετά τη βαθύτερη δυναμική που είναι υπεύθυνη για την δημιουργία της "Εγώ -Αυτό" αίσθησης του εαυτού μας: τις διατροφικές επιλογές που μας διδάσκουν από τότε που θα γεννηθούμε, και σύμφωνα με τις οποίες συνεχώς και χωρίς καμία κριτική σκέψη εκπαιδευόμαστε να χρησιμοποιούμε, να σκοτώνουμε και να τρώμε μαγικά, έξυπνα, ευαίσθητα πλάσματα τα οποία μειώνουμε σε απλά αντικείμενα προς βρώση.
από το βιβλίο του dr. Will Tuttle
Comments