Η Ανάσταση του Αλχημιστή του ΜΑΡΚ ΣΤΑΒΙΣ Ποια είναι τα πρώτα πράγματα που μας έρχονται συνήθως στον νου όταν ακούμε τη λέξη αλχημεία; Οι γέροντες του Μεσαίωνα που, ξεχασμένοι σε κάποια σοφίτα, μελετούσαν ακατάπαυστα μικρά φιαλίδια γεμάτα με κάποιο άγνωστο αφρίζον υγρό ή περνούσαν ώρες μπροστά σε κάποιον φούρνο προσπαθώντας να λιώσουν το μολύβι και να το κάνουν χρυσό. Αυτή είναι η εικόνα του αλχημιστή εκείνης της εποχής που η μυθολογία και οι προκαταλήψεις της ιστορίας έχουν περάσει στις μέρες μας. Είναι αλήθεια, ότι πολλοί από τους παλιούς αλχημιστές υπήρξαν οι πρόδρομοι των σύγχρονων επιστημών. Η φυσική και η χημεία τους οφείλουν πολλά, διότι από τον ιδρώτα και τον κόπο τους προήλθαν πολλές από τις σύγχρονες ανέσεις: η πορσελάνη, η απόσταξη οινοπνεύματος, τα οξέα, τα άλατα και πολλά μεταλλικά κράματα είναι αποτέλεσμα των παλιών αλχημικών πειραματισμών. Μα αν η αλχημεία δεν ήταν μία ανόητη σπατάλη χρόνου με στόχο την αναζήτηση του τρόπου μετατροπής των βασικών μετάλλων