Η Ανάσταση του Αλχημιστή
του
ΜΑΡΚ ΣΤΑΒΙΣ
Ποια είναι τα πρώτα πράγματα που μας έρχονται συνήθως στον νου όταν ακούμε τη λέξη αλχημεία; Οι γέροντες του Μεσαίωνα που, ξεχασμένοι σε κάποια σοφίτα, μελετούσαν ακατάπαυστα μικρά φιαλίδια γεμάτα με κάποιο άγνωστο αφρίζον υγρό ή περνούσαν ώρες μπροστά σε κάποιον φούρνο προσπαθώντας να λιώσουν το μολύβι και να το κάνουν χρυσό. Αυτή είναι η εικόνα του αλχημιστή εκείνης της εποχής που η μυθολογία και οι προκαταλήψεις της ιστορίας έχουν περάσει στις μέρες μας. Είναι αλήθεια, ότι πολλοί από τους παλιούς αλχημιστές υπήρξαν οι πρόδρομοι των σύγχρονων επιστημών. Η φυσική και η χημεία τους οφείλουν πολλά, διότι από τον ιδρώτα και τον κόπο τους προήλθαν πολλές από τις σύγχρονες ανέσεις: η πορσελάνη, η απόσταξη οινοπνεύματος, τα οξέα, τα άλατα και πολλά μεταλλικά κράματα είναι αποτέλεσμα των παλιών αλχημικών πειραματισμών. Μα αν η αλχημεία δεν ήταν μία ανόητη σπατάλη χρόνου με στόχο την αναζήτηση του τρόπου μετατροπής των βασικών μετάλλων σε χρυσό, τότε τι ήταν;
Η ΑΙΓΥΠΤΟΣ
Η λέξη αλχημεία, ή αλ-κεμί, λέγεται ότι προέρχεται από τα αραβικά ή τα αιγυπτιακά και σημαίνει τη θεία χημεία ή ενδεχομένως τη μαύρη γη, δηλαδή την τελματωμένη λάσπη που απέμενε κάθε χρόνο μετά τις πλημμύρες του Νείλου. Ωστόσο, ανεξάρτητα από την ετυμολογία της, η λέξη αλχημεία κατέληξε να δηλώνει μία πολύ ιδιαίτερη μορφή πνευματικής ανάπτυξης. Από την Ελλάδα του Πλάτωνα ως την Αναγέννηση της Ευρώπης, η Αίγυπτος θεωρείτο η χώρα, αν όχι η πηγή, των μυστικιστικών στοιχείων. Ο Αιγύπτιος θεός Θωτ, ο Ερμής των Ελλήνων, λέγεται ότι ήταν ο πατέρας όλων των μαγικών τεχνών και επιστημών και πολλά βιβλία και νόμοι για τη δημιουργία αποδίδονται σε αυτόν.
Τα βιβλία αυτά αποτέλεσαν σε μεγάλο βαθμό τη βάση της αποκρυφιστικής διδασκαλίας στη Δύση και είναι γνωστά ως τα Ερμητικά Κείμενα. Πρόκειται για το σύνολο των έργων που αποδίδονται στον γραφέα των θεών. Οι διδασκαλίες και οι πρακτικές που περιλαμβάνονται σε αυτά τα συγγράμματα ονομάζονται Ερμητισμός.
Κατά την Αναγέννηση όρος αναφερόταν και σε πτυχές του ιουδαϊκού μυστικισμού (της Καβάλα), στην αλχημεία, τη χρήση τελετουργικών και την επικοινωνία με υπερ-ουράνια όντα ή αγγέλους. Δεν πρέπει να λησμονούμε, ότι στον αρχαίο κόσμο και μέχρι το τέλος της Αναγέννησης (16ος αιώνας) η μαγεία δεν θεωρείτο δεισιδαιμονία αλλά ένας λογικός και σωστός τρόπος κατανόησης του σύμπαντος και ελέγχου του ανθρώπινου πεπρωμένου. Η μαγεία, η φαντασία και ο μαγνητισμός συνδέονται μεταξύ τους, όχι μόνο μέσω της κοινής ρίζας -mag (στα αγγλικά, magic, imagination, magnetism) αλλά και μέσω του τρόπου που εκλαμβάνονται στο μυαλό ενός μάγου ή αλχημιστή.
Για τον μάγο, ή ακόμα και τον αλχημιστή, το σύμπαν θεωρείται ένας καθρέφτης της φαντασίας του Θεού. Οι νόμοι του είναι σταθεροί και λογικοί και, αν εμείς είμαστε πλασμένοι κατ' εικόνα του Δημιουργού, τότε μπορούμε επίσης να δημιουργούμε όπως Εκείνος μέσα από τη δύναμη της φαντασίας. Η δυνατή φαντασία "τεντώνει" την ύλη του σύμπαντος, την έλκει προς μία μαγνητική δύναμη κι έτσι οι εικόνες που πλάθουμε καρποφορούν. Οι θεμελιώδεις ιδέες της μαγείας και της αλχημείας όπως διαμορφώθηκαν στην Αναγέννηση, απαντούν και στη γιόγκα της Ανατολής και αποτελούν τη βάση του κινήματος της Νέας Εποχής (New Age) καθώς και της υπνοθεραπείας, της καθοδηγούμενης νοερής απεικόνισης με σκοπό τη θεραπεία διανοητικών ασθενειών και καρκίνου, και σημείο αναφοράς για παρόμοιες ψυχο-πνευματικές πρακτικές.
Βέβαια, μέχρι το τελευταίο μισό του 20ου αιώνα, οι περισσότερες από αυτές τις πνευματικές πρακτικές κρατούνταν μυστικές λόγω του φόβου της πολιτείας και του θρησκευτικού κατεστημένου. Έτσι, έγιναν γνωστές ως απόκρυφες ή μυστικές. Δεδομένου του ότι πολλές από αυτές χρησιμοποιούσαν τα ίδια σύμβολα και τα ίδια αναγνώσματα με τις σύγχρονες θρησκείες, τον χριστιανισμό, τον ιουδαϊσμό και το Ισλάμ, οι μυστικές, αποκρυφιστικές ή ερμητικές τέχνες και επιστήμες κατέληξαν να εκπροσωπούν την εσωτερική, την κρυφή διάσταση πίσω από την εξωτερική καθημερινή πρακτική και το δόγμα. Εξαιτίας του φόβου της φυλάκισης ή του θανάτου, οι εσωτερικές πρακτικές διδάσκονταν μόνο σε λίγους και μέσα από αργές, προσεκτικές, συμβολικές τελετουργίες και μυστικές διδασκαλίες που ονομάζονταν μυήσεις.
Κάθε μύηση συμβόλιζε ένα σκαλοπάτι ή ένα στάδιο του εσωτερικού ταξιδιού του μαθητή προς τη φώτιση. Τον 17ο, 18ο και 19ο αιώνα ιδρύθηκαν δεκάδες μυητικά τάγματα και εταιρίες σε ολόκληρη την Ευρώπη με σκοπό τη διάδοση των πνευματικών διδασκαλιών. Τα σημαντικότερα ήταν το τάγμα των Ροδόσταυρων, των Ελευθερομασόνων και των Ναϊτών Ιπποτών. Ορισμένα, όπως οι Ελευθερομασόνοι, δίδασκαν τα μέλη τους δίνοντάς τους ηθική καθοδήγηση. Άλλα, όπως οι Ροδόσταυροι, δίδασκαν πρακτικό μυστικισμό, τη χρήση των τελετουργιών, τη δομή του σύμπαντος μέσα από την Καβάλα καθώς και εργαστηριακή αλχημεία.
Στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, πολλές από αυτές τις οργανώσεις εξακολουθούν να υφίστανται σε κάποια μορφή ακόμα και σήμερα. Ωστόσο, όσον αφορά την αλχημεία, το κάθε στάδιο ή επίπεδο αντιπροσωπεύει όχι μόνο μία εσωτερική αφύπνιση (μύηση) αλλά και μία πρακτική τεχνική που εκτελείται στο εργαστήριο. Η σωματική εργασία στο εργαστήριο γίνεται ένα μέσον επιβεβαίωσης της διεύρυνσης του νου και του σώματος προς τη συνείδηση.
Λέγεται, ότι η αλχημεία είναι ένα μυητικό σύστημα, στο οποίο δεν χωρούν αυταπάτες. Είναι το μόνο μυητικό μονοπάτι στο οποίο υπάρχει αντικειμενικός έλεγχος στο εργαστήριο. Έτσι, αν το πείραμά σας δείξει ότι ξεπεράσατε τους νόμους της ύλης του σύμπαντος, δείχνει ότι είστε ένας αλχημιστής με εσωτερική αφύπνιση. Ο κανόνας είναι, σύμφωνα με τον Jean Dubois, ιδρυτή και πρώτο πρόεδρο της γαλλικής αλχημιστικής οργάνωσης "Φιλόσοφοι της Φύσης", ότι δεν θα μεταστοιχειώσεις τίποτα αν πρώτα δεν έχεις μεταστοιχειώσει τον εαυτό σου.
Ο Dubois ασκούσε πρακτική αλχημεία και άλλες αντίστοιχες εσωτερικές τέχνες επί εξήντα χρόνια περίπου. Λόγω της μακρόχρονης επαγγελματικής του σταδιοδρομίας στην ηλεκτρολογία ως στέλεχος μιας μεγάλης διεθνούς εταιρίας ηλεκτρονικών και του έργου του στον τομέα της πυρηνικής φυσικής με τον νομπελίστα Jollio-Curie, λέγεται ότι υπήρξε, σύμφωνα με μαρτυρίες συναδέλφων αλχημιστών, από τους λίγους ανθρώπους που γνώριζαν τόσο καλά τον περιοδικό πίνακα των στοιχείων ή το καβαλιστικό διάγραμμα. Όπως λέει ο ίδιος, ξεκίνησε το πνευματικό του μονοπάτι όταν σε ηλικία δώδεκα ετών είχε πνευματική αφύπνιση στον καθεδρικό ναό της νήσου Μον Σεν Μισέλ, που βρίσκεται κοντά στις νορμανδικές ακτές.
Η αφύπνιση οδήγησε τον Dubois σε μια ζωή ενεργούς συμμετοχής και δραστηριοποίησης στους εσωτερικούς κύκλους της Ευρώπης. Χρημάτισε πρόεδρος του τμήματος των Πεφωτισμένων, των μαθητών του AMORC που είχαν φτάσει στο ανώτερο επίπεδο, του γαλλόφωνου παραρτήματος του τάγματος των Ροδόσταυρων καθώς και πρόεδρος διαφόρων εσωτερικών ταγμάτων και εταιριών. Κουρασμένος πια από τον μεγάλο βαθμό μυστικότητας και την συχνά υπερβολική πίεση που επιφέρει στον εαυτό το βάρος του όρκου, έπαψε να είναι μέλος σε όλες αυτές τις οργανώσεις και ίδρυσε τους Φιλοσόφους της Φύσης για να ανοίξει το μονοπάτι της αλχημείας στους ανοιχτόκαρδους και ανοιχτόμυαλους. Αυτό εκφράζει και η άποψή του για τη βασική φιλοσοφία που κρύβεται πίσω από την αλχημεία: η αλχημεία είναι η επιστήμη της ζωής, της συνείδησης.
Ο αλχημιστής γνωρίζει, ότι υπάρχει ένας πανίσχυρος δεσμός ανάμεσα στην ύλη, τη ζωή και τη συνείδηση. Η αλχημεία είναι η τέχνη του χειρισμού της ζωής και της συνείδησης της ύλης που τη βοηθάει να εξελιχθεί ή να λύσει τα προβλήματα της εσωτερικής δυσαρμονίας. Η ύλη υπάρχει μόνο επειδή δημιουργείται από τον ανθρώπινο σπόρο. Ο ανθρώπινος σπόρος, ο πρώτος άνθρωπος, έφτιαξε την ύλη προκειμένου να επανέλθει στην παλιά του κατάσταση και να εξελιχθεί. "Αν δούμε πέρα από αυτό που είπα, το απόλυτο ον είναι αυτοδημιούργητο κι εμείς πρέπει να γίνουμε επίσης αυτοδημιούργητοι κατ' εικόνα του", δήλωσε ο Dubois πρόσφατα σε συνέντευξη του ετήσιου συνεδρίου των Φιλοσόφων της Φύσης. Παρόμοια δήλωση έκανε και ο Γάλλος αλχημιστής Francois Trojani στη διάρκεια μίας συνέντευξης που παραχώρησε στον Joseph Rowe στο καλοκαιρινό τεύχος του Gnosis το 1996. "Η αλχημεία είναι η διάσταση του εσωτερικού στοιχείου και του νοήματος υπό τη βαθύτερη έννοια: του νοήματος της ζωής, του νοήματος της δικής μου ζωής, των ερωτημάτων της σχέσης ανάμεσα στο πνεύμα και την ύλη, του σκοπού και της αξίας των πράξεών μου, των ερωτημάτων από πού έρχομαι; γιατί βρίσκομαι εδώ; ποιος είμαι; Δεν λέω, ότι η αλχημεία δίνει ακριβείς απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά αλλά ότι λειτουργεί στη διάσταση στην οποία προκύπτουν".
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
Όπως η εσωτερική μύηση ζητάει να γιατρέψει τα ψυχικά τραύματα της ανθρωπότητας, το ίδιο ζητάει και το "θετό" παιδί της, η σύγχρονη ψυχολογία. Το αποτέλεσμα είναι οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα να γνωρίζουν την αλχημεία μέσα από το μεγάλο έργο του Ελβετού ψυχολόγου Γκούσταβ Γιουνγκ. Ο Γιουνγκ άρχισε να ενδιαφέρεται για την αλχημεία εξαιτίας των ονείρων του αλλά και των ονείρων των γονιών του και της ομοιότητας που παρουσίαζαν τα σύμβολα στα όνειρά του με αλχημικά σύμβολα που αντιστοιχούσαν στα στάδια της αυτοδύναμης πνευματικής ανάπτυξης ή της εξατομίκευσης.
Ωστόσο, ο Γιουνγκ δεν έπαυε να εκτιμάει ολόκληρο το έργο της αλχημείας αυστηρά από την σκοπιά της ψυχαναλυτικής οπτικής. Η μεταστοιχείωση δεν ήταν η αλλαγή της φυσικής ύλης αλλά της ψυχολογικής ύλης από καταστροφικά προβλήματα σε θετικές ιδιότητες. Σε ορισμένα από τα πολύ δημιουργικά συγγράμματά του στο βιβλίο του Αλχημικές Σπουδές, όπου σκιαγραφεί τη διαδικασία της ανθρώπινης εξατομίκευσης, της αυτοπραγμάτωσης, δίνει μία ερμηνεία του νοήματος των βασικών σταδίων και συμβόλων της αλχημείας για να εξηγήσει τα εσωτερικά στάδια της ανθρώπινης εξέλιξης, αυτού που οι αλχημιστές ονομάζουν εσωτερική μύηση. Οι εργαστηριακοί αλχημιστές εφιστούν την προσοχή υπογραμμίζοντας, ότι παρά τη συνεισφορά του και το σημαντικό ψυχολογικό έργο του με άξονα την αλχημεία, ο Γιουνγκ δεν θεωρείται πραγματικός αλχημιστής.
Σύμφωνα με τον Dubois και άλλους, η αλχημεία για να είναι αληθινή προϋποθέτει εργασία σε όλα τα επίπεδα της δημιουργία, το πνευματικό, το νοητικό, το συναισθηματικό και το υλικό. Παρόλο που μπορούν να παραληφθούν κάποια από αυτά και να επιτευχθεί ένα είδος μεταστοιχείωσης, τα αποτελέσματα δεν θεωρούνται αλχημικά. Είναι αλήθεια, ότι ο Γιουνγκ έκανε ορισμένες προσθήκες στον συμβολισμό και έδωσε στους ανθρώπους μέσα με τα οποία μπορούν να κοιτάζουν την εσωτερική ζωή τους. Όσον αφορά την αλχημεία, η ψυχολογία του Γιουνγκ δείχνει, ότι πρόκειται για μία καθολική τέχνη και επιστήμη και μπορεί να εφαρμοστεί παντού. Είναι, όμως, λάθος να προσπαθεί να τη μειώσει σε θεραπευτική αλληγορία, δήλωσε ο House. Ο Russell House από το Whintfield του Ιλινόι, είναι ο σημερινός πρόεδρος των Φιλοσόφων της Φύσης και έχει σπουδάσει αλχημεία με τους Jean Dubois, Orval Graves, Frater Albertus' και Manfred Junius, μερικούς από τους μεγαλύτερους εργαστηριακούς αλχημιστές του 20ου αιώνα. Από το 1989 έως το 1993, ο House είχε αναλάβει εν μέρει και τα μαθήματα αλχημείας που διδάσκονταν στο πανεπιστήμιο Rose-Croix με τη χορηγία του παραρτήματος AMORC του Τάγματος των Ροδόσταυρων στο Σαν Χοζέ της Καλιφόρνια.
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ
Εκτός από την ψυχο-πνευματική ανάπτυξη και την ψυχική μεταστοιχείωση, η αλχημεία έχει εδώ και αιώνες συνδεθεί και με τη θεραπεία ανίατων ασθενειών και τη σωματική (σχεδόν) αθανασία. Ο Dubois έχει δηλώσει, ότι ένα προσεκτικά παρασκευασμένο βάμμα ιωδίου ή ένα αλχημικά παρασκευασμένο φάρμακο αποσταγμένο με καθαρό οινόπνευμα από βελανίδια, μπορεί να φανεί χρήσιμο στην καταπολέμηση του καρκίνου και ορισμένων αυτοθεραπεύσιμων ασθενειών. Ωστόσο, μία τουλάχιστον προσφορά της αλχημείας στην εναλλακτική ιατρική είναι κάπως πιο προσβάσιμη από τις υπόλοιπες, η ομοιοπαθητική.
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, που διατίθενται στα περισσότερα φαρμακεία, βασίζονται στις αλχημικές πρακτικές του Ελβετού αλχημιστή του 16ου αιώνα, του Παράκελσου. Αν και ιδρυτής της ομοιοπαθητικής δεν ήταν ο Παράκελσος. Εκείνος απλώς διατύπωσε τη θεωρία, ότι σε μία θεραπεία οι μικρότερες δόσεις φαρμάκων μπορούν να θεραπεύσουν γρηγορότερα και ευκολότερα από τις μεγαλύτερες δόσεις. Τα αλχημικά βάμματα, όπως είναι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, δημιουργούνται από φυτά, ορυκτά και μέταλλα. Η ομοιοπαθητική θεραπεία διατυπώθηκε το 1796 και έγινε γνωστή στις ΗΠΑ το 1825. Στην Ευρώπη, τα αλχημικά παρασκευασμένα φάρμακα και τα ομοιοπαθητικά φάρμακα διατίθενται στο ευρύ κοινό. Σύμφωνα με τον House, για τον αυθεντικό αλχημιστή, η θεραπεία, όπως και η αλχημεία, πρέπει να γίνεται σε όλα τα επίπεδα και να αφορά το σύνολο της ύπαρξης ή του ανθρώπου μέσα στα πλαίσια της φύσης και της εξέλιξης. Σκοπός του θεραπευτή είναι να ενισχύει τον εσωτερικό κόσμο του ασθενούς και να μην εργάζεται ενάντια στη φύση ή την εξέλιξη. Τα αιθέρια έλαια του Μπαχ, η αρωματοθεραπεία και τα αλχημικά φάρμακα ενεργούν σε ένα λεπτό αλλά ταυτόχρονα και σε ένα πολύ ακατέργαστο επίπεδο.
ΚΒΑΝΤΟΦΥΣΙΚΗ
Από τα πρώτα της στάδια, η αλχημεία συνδέθηκε με την ιδέα της μεταστοιχείωσης ή της θεμελιώδους αλλαγής ενός πράγματος, συνήθως ενός βασικού μετάλλου όπως ο μόλυβδος, σε κάτι άλλο, στη συγκεκριμένη περίπτωση σε χρυσό. Είναι, όμως, δυνατή η μεταστοιχείωση; Για τους αλχημιστές του παρελθόντος και του παρόντος η απάντηση είναι σαφώς θετική! Ο Trojani λέγεται ότι είπε ότι η μεταστοιχείωση έχει πραγματοποιηθεί και εξακολουθεί να πραγματοποιείται. Η αιτιολογία που δίνεται είναι, ότι οι αλχημικές ενέργειες δεν γίνονται στο επίπεδο του περιοδικού πίνακα των στοιχείων αλλά στο επίπεδο της ύλης του χρόνου και του χώρου, ότι το έργο που γίνεται στα στοιχεία της ενέργεια του χώρου και του χρόνου αποτελεί ένα άμεσο έργο πάνω στην ύπαρξή μας.
Στην ουσία, ο Dubois, ο Trojani και πριν από αυτούς ο Francois Jollivet-Castelot συμφωνούν ότι η μεταστοιχείωση όχι μόνο είναι εφικτή αλλά ενδεχομένως δεν απαιτεί τον υψηλής τεχνολογίας και υψηλής ενέργειας εξοπλισμό που έχουμε όλοι συνδέσει με την πυρηνική φυσική. Ο Jollivet-Castelot έγραψε ένα βιβλίο για τον επίδοξο αλχημιστή, το "Comment on devient alchemiste" (1897), "Πώς να γίνετε αλχημιστής", περιγράφοντας μία σειρά από ερμητικές αρχές και δίνοντας πρακτικές συμβουλές για την αγορά εργαστηριακού εξοπλισμού καθώς και τις ηθικές αρχές που πρέπει να διέπουν τον αλχημιστή. Ο Harvey Spencer Lewis, ο ιδρυτής και επικεφαλής του αμερικανικού Τάγματος των Ροδόσταυρων, του AMORC, γνώριζε το έργο του Jollivet-Castelot.
Το 1915 λέγεται ότι ο ίδιος ο Lewis μεταστοιχείωσε ένα κομμάτι ψευδάργυρο σε χρυσό χρησιμοποιώντας μόλις ένα καμινέτο και ένα χωνευτήριο. Η μαρτυρία αυτής της δημόσιας επίδειξης δημοσιεύτηκε πολλές φορές στο περιοδικό της οργάνωσης "The Rosicrucian Digest" (Μάρτιος 1942). Επίσης, στο τεύχος του Αυγούστου του 1926 του περιοδικού "The Mystic Triangle" το AMORC δημοσίευσε τη μαρτυρία του Jollivet-Castelot για τη μεταστοιχείωση βασικού μετάλλου σε χρυσό που ο ίδιος κατάφερε να πραγματοποιήσει μαζί με τον τρόπο διεξαγωγής της.
Τα τελευταία χρόνια, οι αλχημικές έρευνες έχουν στόχο την παροχή φτηνής ενέργειας και την πιθανή δημιουργία υπερμετάλλων. Στο συνέδριο της Παλλαδίου Ακαδημίας τον Ιανουάριο του 1997 κοντά στη Vichenze της Ιταλίας, ο καθηγητής Christopher McIntosh, συγγραφέας του βιβλίου "The Rosicrucians" (εκδόσεις Samuel Weiser) και μέλος του Εκπαιδευτικού Γραφείου της UNESCO στο Αμβούργο της Γερμανίας, ανέφερε ότι τα Ηνωμένα Έθνη χρηματοδότησαν πρόσφατα τη διεξαγωγή ενός συνεδρίου, στο οποίο η αλχημεία θεωρήθηκε ένα ενδεχόμενο εργαλείο για τη δημιουργία νέων κραμάτων.
Κινούμενος στα ίδια πλαίσια, ο Dubois έσωσε πολύτιμες πληροφορίες για τα φαινόμενα των ΑΤΙΑ. Καταρχήν, υπάρχουν δύο υποθέσεις σχετικά με τους εξωγήινους. Σύμφωνα με την πρώτη, στη γη, κοντά στον Βόρειο Πόλο, υπάρχει κάποιου είδους αδελφότητα εξελιγμένων ανθρώπων, η οποία ελέγχει την παγκόσμια λειτουργία της ανθρωπότητας και έχει στην κατοχή της ιπτάμενους δίσκους. Σύμφωνα με τη δεύτερη, επειδή δεν μπορεί κανείς να έρθει στη γη από μακρινά συστήματα υπό καθημερινές, φυσικές συνθήκες αυτό που συμβαίνει είναι το εξής:
Κάποια εξελιγμένα όντα ξεκινούν από το σύστημά τους, επιβιβάζονται σε ένα σκάφος όπου η ενέργεια πολλαπλασιάζεται εκατό χιλιάδες φορές ή και ένα εκατομμύριο και τους οδηγεί στη γη. Όταν εισέρχονται στην αύρα της γης, επαναφέρονται επίπεδο προς επίπεδο και υλοποιούνται ξανά. Δεν ξέρω αν η ιστορία του Ρόζγουελ (στο Νέο Μεξικό) είναι αληθινή, αν και οι λεπτομέρειες που έχουν δημοσιοποιηθεί με κάνουν να πιστεύω πως είναι, διότι βρέθηκε ύλη που φτάνει μέχρι την αόρατη διάσταση, όπως είναι αναμενόμενο. Ειπώθηκε επίσης, ότι ο εγκέφαλος των όντων δεν είχε χώρισμα, που σημαίνει ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν διαχωρίζουν τον ορατό από τον αόρατο κόσμο. Δεν γνωρίζω για τα υπόλοιπα όργανά τους. Αν πρόκειται για φανταστική ιστορία, τότε εκείνοι που την κατασκεύασαν γνωρίζουν πολλά για τον αποκρυφισμό, δήλωσε ο Dubois.
Source:
http://www.esoterica.gr/articles/occult/alchmres/alchmres.htmhttp://www.esoterica.gr/main.htm
Comments